Met een
goed gevoel werd de reis naar Schagen ingezet; we hadden 2 Wieringer
tegenstanders in het vooruitzicht en op papier zou dat wel weer eens wat punten
kunnen opleveren. Onder de koffie werd de “overwinningsmood” al enigszins
getemperd; ’t Zwin had in de Den Oever al aangekondigd om ons met boter en
suiker in te pakken. Daarnaast trainen zij nog elke week met een heuse trainer
en staan wij in de eerste set altijd weer wat onwennig op “zo’n groot veld”.
Kortom we hadden ons al flink ingedekt voor een minder resultaat.
Zoals
gewoonlijk was de eerste set niet aan ons besteed; er lukte weinig, ’t Zwin
liet ons keurig de foutjes maken en dat deden we dan ook. Uiteindelijk trokken
ze met 20 -19 aan het langste eind. Het was in ieder geval “geen boter en
suiker”. (al was de schrijver van dit stukje wel buitengewoon getergd voor de 2e
set. De eerste 7 minuten bleef het beeld van de eerste set hetzelfde. Gelukkig
werd er in de laatste 5 minuten goed geserveerd en trokken we de 2e
set met 20 – 17 naar ons toe. Het voelde voor de schrijver als gerechtigheid.
In de kantine konden we analyses van de inspanning met een AA-tje bespreken.
Het was ons enige rustmomentje van de avond.
Vervolgens
traden we aan tegen de Basalt. (al weer “die Oeversen”)
Deze ploeg
gaf minder weerstand en beide sets werden knap gewonnen. De 2e set
zelfs met ruime cijfers.
De derde
partij was tegen JVC 2; een tegenstander, waar we vaak een lastig potje tegen
spelen.
Het elan
van de strijd tegen Basalt zat er nog en en we liepen naar een ruime
voorsprong. In het 2e deel van de set kwam JVC flink terug tot
12 – 10.
Helaas sloeg toen het noodlot toe;
Liana raakte bij een actie aan het net
geblesseerd aan haar enkel en de wedstrijd lag uiteraard stil. Nadat alle
acties waren ondernomen om Liana en Yannick naar de eerste hulp en
huisartsenpost te begeleiden speelden we toch de 2e set. Nelly
Kleimeer van ’t Zwin complementeerde de ploeg.
De strijd ging gelijk op en op
het laatste nippertje wisten we de 17 – 17 uit het vuur te slepen. Op het
wedstrijdformulier stond, dat de eerste helft gestaakt was met
12 – 10 in
ons voordeel. Het is aan Jan en Jeannet om te beoordelen wat dat betekent voor
ons.
Na een
rondje scheidsrechter spelen door Siem en Gert met ons deskundige telsters,
Linda en Annelies begonnen we aan de laatste ronde tegen de Rietdekkers. (Marco
Muis moest invallen bij………De Rietdekkers.) Deze ploeg zet altijd allerlei
ludieke, cabareteske acties in om tegenstanders af te leiden; ze hebben in
ieder geval altijd veel plezier. Ook deze keer konden ze het niet zonder
invallers.
Gelukkig
waren Yannick en Liana weer terug met een door de huisarts gecontasteerde
kneuzing aan de enkel van Liana. We waren dus weer met ons eigen team. In beide
sets lieten we geen spaan heel van deze ploeg. We wonnen met dikke cijfers,
waarbij de smashes van Yannick grote indruk maakten op de tegenstander en de
scheidsrechter.
