 |
| Plaveiers word groter.. |
Het afgelopen volleybal seizoen heeft de plaveiers aardig
vergroot wat het aantal spelers betreft.
Hierdoor zijn er 2 teams actief in de volleybal (recreanten) competitie en worden
de trainingen goed bezocht.
Echter omdat we in de B en D poule spelen , geeft dit
wel verschillende speel locaties. En kan dit tot verwarring leiden omdat de speel locaties dicht bij elkaar liggen (2 km..)
Op donderdag 18 februari speelt team 1 in Schagen in de Waldervaart.
Op dezelfde dag speelt team 2 in de Groeneweghal in Schagen.
Na de 1ste competitie dag staat het 2e team op de 2e plaats en het eerste team op de 5e plaats.
We doen het prima en kunnen nog alle kanten op.
Ook stond er een stukje in de krant (via Frank) . Vanuit een andere kant geschreven en leuk om te lezen. Link http://rtvnoordkop.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=15336:proud-to-be-a-plaveier&catid=18:nieuws&Itemid=5
Of onderstaande tekst als de link niet werkt..
PROUD TO BE A PLAVEIER!
(door: Frank Ottens)
Ruim vijf jaar na het beëindigen van mijn weinig imponerende doch onvergetelijke voetbalcarrière heb ik onlangs mijn eerste officiële volleybalwedstrijden gespeeld.
Nou ja, officieel – het betrof een maandelijks recreantentoernooitje, waar ook heren- en damesteam van 65-plus aan deelnamen. Toch voelde het verdomde goed om met enkele teamgenoten in hetzelfde blauwe shirt en zwarte broek (ooit gekocht bij de Aldi!) de strijd met andere recreatieve volleyballers aan te gaan.
Dus: iedereen mag het weten nu, ik ga het niet meer ontkennen: ik, Frank Ottens, 45 jaar, ben een Plaveier!
Bij aankomst in Schagen moest ik wel even slikken. Hier, in de Groeneweghal, was ik vorig jaar voor het laatst, en wel bij het afscheid van mijn oud-collega Jack Groenveld, een man met een groen-wit SRC-hart, mijn leermeester, de beste scribent die onze Noordkopregio ooit voortbracht. Zelden zoiets indrukwekkends gezien, zelden zoveel volwassen mensen zien huilen. Na afloop van de rouwdienst bleven mensen spontaan buiten staan wachten op de grafkist, zodat Jack Groenveld onder luid applaus werd weggedragen. Italiaanse taferelen in Schagen – je moet erbij geweest zijn om het te kunnen geloven.
Maar daar mocht ik natuurlijk niet al te lang bij blijven stilstaan, ik moest me vermannen, er stonden immers drie loodzware volleybalpartijen op het programma. En het moet gezegd worden: Elske, Amanda, Linda, Jaap, Gert en ik – we streden als leeuwen, vochten voor elk punt en gingen er zowaar bijna driemaal met de winst vandoor... Alleen de laatste set van de laatste wedstrijd moesten we genoegen nemen met een gelijkspel, zodat we met 5,5 van de zes te verdienen punten op huis aan konden!
Maar dat deden we uiteraard niet voordat we op onze puike prestatie hadden geproost. In de gezellige kantine van de Groeneweghal namen we een biertje met een patatje, terwijl we trots doch bescheiden onze bovenmenselijke volleybalkunsten analyseerden. Potverdorie, hoelang had ik dit niet gemist – met je teammaten even gezellig natafelen? Veel te lang wat mij betreft, dit smaakte absoluut naar meer.
Tussen het ouwehoeren, eten en drinken door keek ik ook nog even stiekem naar boven, proostte met mijn biertje, en zei in gedachte: op jou, Jackie Groenveld, ouwe pik, ik mis je.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten